“If you want to change the world, pick up your pen and write.” – Martin Luther King.
«Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ.» – Παροιμία.
Πριν από λίγους μήνες, στο άρθρο με τίτλο “Η Φαρμακευτική Φροντίδα ως διακριτός πυλώνας περίθαλψης” έγραφα:
“H συζήτηση για τις αρμοδιότητες των επιστημόνων φαρμακοποιών στην Ε.Ε. έχει ανοίξει ξανά, καθώς είναι πανθομολογούμενο πως το νομικό πλαίσιο του 1985 είναι απαρχαιωμένο και χρήζει ανανέωσης, τα χαρακτηριστικά της οποίας οφείλουν να είναι δυναμικά και να προσδίδουν στο επάγγελμα προοπτική και όχι εγκλωβισμό.[…] Η δυναμική διεκδίκηση του επιστημονικού δικαιώματος της παροχής φαρμακευτικής φροντίδας από όσους φαρμακοποιούς είναι επιστημονικά επαρκείς, μέσω ισχυρών ακαδημαϊκών κριτηρίων, είναι μια καλή αρχή.”
Φαίνεται ότι η ώρα ήρθε.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2013, δημοσιεύθηκε η τελευταία τροποποίηση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2005/36/EC, σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων μεταξύ των χωρών μελών της Ε.Ε. για μία σειρά επαγγελμάτων: του γιατρού, του οδοντιάτρου, του νοσηλευτή, του κτηνίατρου, της μαίας, του αρχιτέκτονα και του φαρμακοποιού. Το κείμενο της Οδηγίας καταπιάνεται με ορισμένα εξαιρετικά ενδιαφέροντα ζητήματα, όπως αυτό που αφορά στην ανάγκη για συνεχή δια βίου εκπαίδευση των προαναφερόμενων επαγγελματιών. Μεταξύ άλλων όμως, καθορίζονται και οι ελάχιστες δραστηριότητες στις οποίες οι έχοντες τα προαπαιτούμενα τυπικά προσόντα θα πρέπει να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση, με μέριμνα και ευθύνη των κρατών-μελών. Για τους φαρμακοποιούς λοιπόν, το κείμενο της αρχικής Οδηγίας λέει:
Article 45 Pursuit of the professional activities of a pharmacist (…) 2.
The Member States shall ensure that the holders of evidence of formal qualifications in pharmacy at university level or a level deemed to be equivalent, which satisfies the provisions of Article 44, are able to gain access to and pursue at least the following activities, subject to the requirement, where appropriate, of supplementary professional experience: (a) preparation of the pharmaceutical form of medicinal products; (b) manufacture and testing of medicinal products; (c) testing of medicinal products in a laboratory for the testing of medicinal products; (d) storage, preservation and distribution of medicinal products at the wholesale stage; (e) preparation, testing, storage and supply of medicinal products in pharmacies open to the public; (f) preparation, testing, storage and dispensing of medicinal products in hospitals; (g) provision of information and advice on medicinal products.
Η παράγραφος αυτή, μετά την τελευταία τροποποίηση, αντικαθίσταται ως εξής:
The Member States shall ensure that the holders of evidence of formal qualifications in pharmacy at university level or a level recognised as equivalent, which satisfies the requirements of Article 44, are able to gain access to and pursue at least the following activities, subject to the requirement, where appropriate, of supplementary profes sional experience: (a) preparation of the pharmaceutical form of medicinal products; (b) manufacture and testing of medicinal products; (c) testing of medicinal products in a laboratory for the testing of medicinal products; (d) storage, preservation and distribution of medicinal products at the wholesale stage; (e) supply, preparation, testing, storage, distribution and dispensing of safe and efficacious medicinal products of the required quality in pharmacies open to the public; (f) preparation, testing, storage and dispensing of safe and efficacious medicinal products of the required quality in hospitals; (g) provision of information and advice on medicinal products as such, including on their appropriate use; (h) reporting of adverse reactions of pharmaceutical products to the competent authorities; (i) personalised support for patients who administer their medication; (j) contribution to local or national public health campaigns.;
Για κάποιον που παρακολουθεί έστω και στοιχειωδώς τα γραφόμενα σε αυτό το blog, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη ο τονισμός των επίμαχων σημείων. Είναι όμως γεγονός ότι, αυτά που η Ε.Ε. θεωρεί ως απολύτως ελάχιστα, αυτονόητα καθήκοντα για τον Ευρωπαίο επιστήμονα φαρμακοποιό, στην Ελλάδα είναι ευσεβείς πόθοι: η πληροφόρηση και η συμβουλή προς κάθε ενδιαφερόμενο, των ασθενών συμπεριλαμβανομένων, για τα φάρμακα και την ορθή χρήση τους και η προσωποποιημένη υποστήριξη των ασθενών που διαχειρίζονται τα φάρμακά τους. Αφού λοιπόν ο φαρμακευτικός κλάδος, δια των επίσημων εκπροσώπων του, απώλεσε κάθε ευκαιρία να εδραιώσει την επιστημονική του αξιοπρέπεια, για όλους εμάς τους ρομαντικούς, ευτυχώς, υπάρχει η κοινοτική οδηγία που θα την επιβάλλει. Όποιος νιώθει άξιος και ικανός, είναι ελεύθερος να την διεκδικήσει.
Η τροποποιημένη Ευρωπαϊκή Οδηγία βρίσκεται σε ισχύ από τις 18 Ιανουαρίου 2014 και όλα τα κράτη μέλη είναι υποχρεωμένα να την ενσωματώσουν στην εθνική τους νομοθεσία, το αργότερο μέχρι τις 18 Ιανουαρίου του 2016. Γνωρίζοντας τους ρυθμούς με τους οποίους λειτουργεί το Ελληνικό Δημόσιο, δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση η εξάντληση μέχρι λεπτού της προθεσμίας ή ακόμα και η παραβίασή της, ως συνέπεια πιθανών πιέσεων από έτερους θιγόμενους. Κάτι μου λέει όμως ότι το συγκεκριμένο ποτάμι, δεν γυρίζει πίσω.
