Συγχωρήστε μου τον παραπλανητικό τίτλο αλλά όχι, δεν πρόκειται για ανταπόκριση από το συνέδριο με την κυριολεκτική έννοια. Δεν βρίσκομαι εκεί, αν και πολύ θα το ήθελα. Ευτυχώς όμως βρισκόταν η Melissa Walton-Shirley, MD, η οποία έγραψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον blog για λογαριασμό του Medscape, με τίτλο “Drug-Drug Interactions: Why There Was Standing Room Only” και στο οποίο περιγράφει την εμπειρία της από μια σειρά διαλέξεων σχετικών με τις αλληλεπιδράσεις φαρμάκων που συναντώνται συχνά στην καρδιολογική κλινική πράξη. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμάκων συνιστούν τεράστιο κεφάλαιο στη Θεραπευτική γενικά και στην Κλινική Φαρμακευτική ειδικότερα, όπως είδαμε άλλωστε και με το παράδειγμα της νικοτίνης, σε προηγούμενο άρθρο. Αυτό μαρτυρά και η τεράστια προσέλευση στις συγκεκριμένες διαλέξεις, παρά το γεγονός ότι δεν συμπεριελάμβαναν τα “καλούδια” που συνοδεύουν συνήθως τις high-profile παρουσιάσεις των νέων προϊόντων των φαρμακευτικών εταιριών, με τα δωρεάν γεύματα και λοιπά “καρότα”, όπως πολύ γλαφυρά περιγράφει η γιατρός. Επρόκειτο απλώς για γνήσιο ενδιαφέρον.
Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία, πολύ περιληπτικά:
- Σε μία Βρετανική μελέτη που αφορούσε 18.820 εισαγωγές στα νοσοκομεία, το 16% είχε σαν αιτία τις φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις, με ποσοστό θνησιμότητας 2%-3% και επιπλέον συνέπειες περισσότερες ημέρες νοσηλείας και κόστος για το NHS.
- Μια Σουηδική μελέτη 9 εκατομμυρίων ατόμων (!) κατέδειξε την ύπαρξη ισχυρής συσχέτισης μεταξύ της ηλικίας και του αριθμού των φαρμάκων (άνω των 5) που παίρνουν οι ασθενείς και του κινδύνου εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών λόγω φαρμακευτικών αλληλεπιδράσεων (σ.σ. τόσο η ηλικία όσο και η πολυφαρμακία αποτελούν κριτήρια για την επιλογή ασθενών που μπορούν να ωφεληθούν από τη διαχείριση της φαρμακοθεραπείας, με σκοπό τη βέλτιστη χρήση των φαρμάκων).
- Η κλαριθρομυκίνη είναι ο φόβος και ο τρόμος στο πεδίο των αλληλεπιδράσεων! Σε συγχορήγηση με σιμβαστατίνη, αυξάνει τα επίπεδα της δεύτερης στο αίμα έως και 10 φορές! (σ.σ. αυτό δεν είναι κάτι καινούριο βέβαια και για να ευλογήσουμε και τα γένια μας, αναφέρεται εμφατικά στη “Βίβλο” των Κλινικών Φαρμακοποιών “Clinical Pharmacy & Therapeutics” των Walker και Whittlesea. Δυστυχώς, η συγχορήγηση των φαρμάκων αυτών στην Ελληνική συνταγογραφία είναι αρκετά συχνή).
- Η ομεπραζόλη σε χαμηλή δόση (<40mg) δεν επηρεάζει το μεταβολισμό της κλοπιδογρέλης. Σε δόση άνω των 40mg, υπήρξε μία τουλάχιστον μελέτη που έδειξε ότι επηρεάζει μεν, αλλά χωρίς να υπάρχει απόδειξη περί κλινικής σημασίας.
- Μυαλγίες μπορεί να παρουσιαστούν σε λήπτες στατινών και χωρίς αυξημένα επίπεδα CPK, σε ποσοστό 2-11%. Η μυοσίτιδα παρουσιάζεται σε ποσοστό κάτω από 0,5%.
- Η ηπατική βλάβη από τη χρήση αντιλιπιδαιμικών φαρμάκων προκαλείται από αυτή καθεαυτή τη μείωση της LDL, συνεπώς δεν περιορίζεται μόνο στις στατίνες αλλά αφορά όλα τα φάρμακα της κατηγορίας, συμπαριλαμβάνομένης και της εζετιμίμπης.
- Ο συνδυασμός φιμπράτης με λοβαστατίνη αυξάνει τον κίνδυνο μυϊκής βλάβης κατά 50%.
Αναφέρονται πολλά ακόμα, εξίσου ενδιαφέροντα, στοιχεία. Δεν υπάρχει λόγος να τα αντιγράψω όλα εδώ. Το blog είναι διαθέσιμο στο παρακάτω link, απλώς απαιτείται δημιουργία λογαριασμού στο Medscape για να αποκτήσετε πρόσβαση -μη σας αποθαρρύνει αυτό, είναι δωρεάν και αξίζει τον κόπο.
